Τασούλα Επτακοίλη: «Το άλλο μου ολόκληρο» – Σχόλια και συνειρμοί σχετικά με την αγάπη και την απώλεια
Όταν κάποιος σου ζητάει με πολλή ευαισθησία και διακριτικότητα να σχολιάσεις την πρόσφατη έκδοση ενός βιβλίου του, σε διαπερνά ένας πρώτος δισταγμός. Ένα άλλο βιβλίο, μια άλλη τελετουργία σε μια κοινωνία ρημαγμένη και αποπροσανατολισμένη;
Όταν όμως αυτός ο κάποιος λέγεται Τασούλα Επτακοίλη και σου «γνέφει για ένα μικρό ταξίδι», συνοδεία στην πρόσφατη μεγάλη της απώλεια, την απώλεια για τον σύντροφό της Κώστα, τότε ο δισταγμός διαλύεται, κερδίζει πάλι η ζωή που μας μαθαίνει να αφηγούμαστε πράγματα και αισθήματα ανείπωτα και ιδιωτικά. Σε τέτοιες στιγμές η «θεραπευτική» – επιτρέψτε μου ίσως μια επαγγελματική διαστροφή – λειτουργία της αφήγησης η οποία σε κερδίζει, όχι τόσο γιατί ήξερες τον άνθρωπο που έφυγε, αλλά γιατί σε σπρώχνει ασυνείδητα να αναλογιστείς και να αναστοχαστείς και τις δικές σου απώλειες.
