Κατηγορία: Δημοσιεύσεις

The impact of the long-lasting socioeconomic crisis in Greece

    The impact of the long-lasting socioeconomic crisis in Greece
    Stelios Stylianidis & Kyriakos Souliotis
    BJPsych International, 16(1), 16-18. doi:10.1192/bji.2017.31

Abstract
Since 2009, Greece has experienced a long-lasting socioeconomic crisis that has had substantial consequences on the health and mental health of the population. Unemployment, financial hardship and income loss constitute the hallmarks of the socioeconomic landscape. Consequently, a substantial decline in health and mental health has been documented. Converging evidence corroborates a deterioration of self-rated health, an alarming rise in suicide rates and a gradual increase in the prevalence of major depression. Concomitantly, the healthcare system is on the verge of collapse and the mental healthcare system is incapable of addressing the emerging needs. Therefore, a multifaceted and concerted effort is urgently needed to mitigate the mental health effects of the recession.

*Open Access article, available here.

Psychose et sexualité dans un foyer de réhabilitation psychosociale à Athènes : antinomies entre la honte, la culpabilité et les objectifs de rétablissement

Stelios Stylianidis
Dans Revue de psychothérapie psychanalytique de groupe 2018/2 (n° 71), pages 55 à 62

Français
Cet article se réfère à une réflexion concernant la sexualité dans un foyer de réinsertion psychosociale pour sujets psychotiques, qui s’inspire des principes de rétablissement (recovery) et d’autonomie. À partir d’un matériel clinique issu d’un travail de supervision d’une équipe thérapeutique concernant une situation qui s’est produite à la suite d’une liaison amoureuse entre deux résidents psychotiques de ce Foyer, nous essayons de développer une problématique institutionnelle et groupale touchant les attitudes et contre-attitudes des autres patients, ainsi que des membres du personnel soignant par rapport à cela. Nous discutons, entre autres, les contradictions provenant de la culture et des objectifs de rétablissement vs la honte et la culpabilité des soignants devant le vécu d’« endogamie » et d’incestualité dans le cadre de ce foyer.
Mots-clés
Sexualité psychotique, réhabilitation psychosociale, supervision d’équipes thérapeutiques en milieu psychiatrique

English
Psychosis and sexuality in a centre for psycho-social rehabilitation in Athens: antinomies between shame, guilt and the aims of recovery

This article offers some reflections on sexuality in a centre for psycho-social reintegration for psychotic subjects, inspired by the principles of recovery and autonomy.
Based on clinical material arising from a work of supervision of a therapeutic team concerning a situation that occurred following a love affair between two psychotic residents in this centre, we try to develop an institutional and group problematic concerning the attitudes and counter-attitudes of the other patients, as well as of members of the personnel in relation to this.
Among other things, we discuss the contradictions arising from culture and the objectives of recovery vs the shame and guilt of the carers faced with the experience of “endogamy” and incestuality in the context of this centre.
Keywords
Psychotic sexuality, psychosocial rehabilitation, supervision of therapeutic teams in a psychiatric milieu

Español
Psicosis y sexualidad en un hogar de rehabilitación psicosocial en Atenas: antinomias entre la vergüenza, la culpabilidad y los objetivos de recuperación.

Este artículo se refiere a una reflexión con respecto a la sexualidad en un hogar de reinserción psicosocial para sujetos psicóticos, que se inspira en los principios de recuperación (recovery) y de autonomía. A partir de un material clínico proveniente de un trabajo de supervisión de un equipo terapéutico relativo a una situación, que se produce tras una relación amorosa entre dos residentes psicóticos de este Hogar, nosotros intentamos desarrollar una problemática institucional y grupal que afecta las actitudes y las contra-actitudes de otros pacientes así como del personal con respecto a la misma. Discutimos, entre otras cosas, las contradicciones provenientes de la cultura y de los objetivos de recuperación versus la vergüenza y la culpabilidad del personal frente a la vivencia de “endogamia” y de incestualidad en el marco de este hogar.
Palabras claves
Sexualidad psicótica, rehabilitación psicosocial, supervisión de equipos terapéuticos en medio psiquiátrico

Η ώρα του Σταύρου (Athens Voice)

Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες μια άγρια προσπάθεια επηρεασμού των βουλευτών του Ποταμιού, ορισμένες φορές με εκφάνσεις κανιβαλισμού (π.χ. Δανέλλης), προκειμένου να μην κυρωθεί η συμφωνία των Πρεσπών από το ελληνικό κοινοβούλιο. Αυτό είναι απολύτως κατανοητό όταν προέρχεται από εθνικιστικές και δεξιές δυνάμεις, είναι όμως τουλάχιστον παράδοξο όταν οι φορείς αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί-ευρωπαϊστές. Το βασικό τους επιχείρημα είναι ότι προέχει η πτώση της κυβέρνησης και αυτή η επιδίωξη υπερκαλύπτει το πραγματικό διακύβευμα, που είναι η επίλυση του χρονίζοντος σε βάρος μας εθνικού προβλήματος.

Είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το χειρότερο δυνατό για τη δημιουργία συνθηκών συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης, φιλοδοξώντας να διασπάσει τη ΝΔ. Είναι επίσης σαφές ότι πολλά στελέχη του αγνόησαν αυθεντικές εθνικές ευαισθησίες καλοπροαίρετων πολιτών και τους προσέβαλαν με το στίγμα της ακροδεξιάς.

Παρόλα αυτά, η επικύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών δεν είναι προς όφελος του ΣΥΡΙΖΑ αλλά της χώρας. Και γι’ αυτό η ιστορική ευθύνη του Σταύρου Θεοδωράκη είναι μεγάλη, δυσανάλογη προς το μέγεθος και την ιστορία του κόμματός του. Από τη δική του απόφαση θα κριθεί το μέλλον μιας συμφωνίας για την αποδοχή της οποίας η άλλη πλευρά έχει κάνει ήδη μια τεράστια υπέρβαση (αλλαγή ονόματος erga omnes, συνταγματική αναθεώρηση με την οποία οριοθετείται ο αλυτρωτισμός πάνω στον οποίο έχουν συγκροτήσει την εθνική τους ταυτότητα).

Δεν υπάρχει βιώσιμος συμβιβασμός στις διεθνείς σχέσεις που να υπαγορεύει την απόλυτη ταπείνωση της μίας πλευράς, ιδιαίτερα όταν αυτός ο συμβιβασμός δεν ακολουθεί εμπόλεμη κατάσταση, αλλά ένα πολυετές αδιέξοδο που έχει ήδη δημιουργήσει τετελεσμένα (πολλαπλές αναγνωρίσεις, ευρύτατη χρήση του όρου «Μακεδονία» από τα ξένα ΜΜΕ, έλλειψη απήχησης των ελληνικών θέσεων). Με αυτά τα δεδομένα και με την ύπαρξη του πραγματικού εθνικού κινδύνου που έρχεται από το μη προβλέψιμο του καθεστώτος Ερντογάν στη γεωπολιτική σκακιέρα, έχουμε κάθε λόγο να κλείσουμε ένα μέτωπο απέναντι σε έναν φανταστικό εχθρό που δεν έχει καν στρατό.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης καλείται να εκφράσει με τόλμη και χωρίς μικροκομματικές σκοπιμότητες τον αξιακό κώδικα του προοδευτικού κόσμου, που σε μεγάλο βαθμό εκπροσωπείται από πολιτικά υποκείμενα τα οποία δεν ακολουθούν πολιτική αρχών αλλά μετρούν πολιτικό κόστος και άλλες επιδιώξεις.

Μέσα σ’ αυτή τη φορτισμένη πολιτικά συγκυρία είναι σημαντικό να δοθούν κάποιες πειστικές απαντήσεις:

• Πώς είναι δυνατόν ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος προσπάθησε για την άρση του αδιεξόδου και έχει πλήρη γνώση της διεθνούς σημασίας που αυτό έχει, να μη μιλά σήμερα για την εθνική ανάγκη να επιλυθεί οριστικά η χρονίζουσα εκκρεμότητα πάνω στην οποία χτίστηκαν πολιτικές καριέρες;

• Γιατί σιωπά ο Γιώργος Παπανδρέου που έχει στο βιογραφικό του αλλεπάλληλες προσπάθειες για την επίλυση του προβλήματος, με πολύ χειρότερους όρους, και γνωρίζει σε βάθος τα περιθώρια διαπραγματευτικών χειρισμών και τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς;

• Ποιος είναι ο λόγος που ο Γιώργος Καμίνης, έχοντας πίσω του μια πορεία ευρωπαϊκή, εκσυγχρονιστική και αντιεθνικιστική, έχει αποσυρθεί από τη σχετική συζήτηση σε αντίθεση με τον Γιάννη Μπουτάρη που πλήρωσε βαρύ τίμημα για τη θαρραλέα στάση του;

• Πώς η διολίσθηση του ΚΙΝΑΛ στον εθνικολαϊκισμό συντελείται τόσο βελούδινα, χωρίς εσωκομματικούς κραδασμούς και ουσιαστική συζήτηση;

• Γιατί διανοούμενοι και προσωπικότητες του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς συσκοτίζουν τη σημασία της συμφωνίας των Πρεσπών στο όνομα του αντιΣΥΡΙΖΑ προτάγματος;

• Γιατί η φιλελεύθερη πτέρυγα της ΝΔ, πέρα από την προσπάθεια διατήρησης της εσωκομματικής συνοχής, δεν αποδοκιμάζει τη συμφωνία με χαμηλότερους τόνους και λιγότερο λαϊκισμό ώστε να μην κληρονομήσει την εκκρεμότητα και μια κοινή γνώμη εκπαιδευμένη σε έξαλλο «υπερπατριωτισμό»;

• Γιατί τόσα ΜΜΕ παίζουν με τη φωτιά του εθνικισμού και συντηρούν μια τοξική ατμόσφαιρα θυμικών αντιδράσεων απέναντι σε μια ορθολογική ανάλυση της κατάστασης;

Συμπερασματικά:

«Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι

εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη

και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς

το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς»

Ν. Γκάτσος, Ρεμπέτικο, 1983

*Το παρόν αποτελεί αναδημοσίευση από την Athens Voice

Η ιστορία και η φιλοσοφία της Ε.Π.Α.Ψ.Υ

Η αναδρομή αυτή πραγματοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων ζωής της Ε.Π.Α.Ψ.Υ. που είναι και πολλά και λίγα, πολλά γιατί η προσπάθεια προάσπισης των δικαιωμάτων των ψυχικά ασθενών είναι επίπονη, πλούσια αλλά και συχνά επώδυνη, λίγα γιατί δεν έχει τέλος.

Γράφει ο Στέλιος Στυλιανίδης, Ψυχίατρος-Ψυχαναλυτής, Καθ. Κοιν. Ψυχιατρικής Παντείου Παν/μίου, Ιδρυτής & Επιστ. Σύμβουλος Ε.Π.Α.Ψ.Υ.

Η πορεία της Ε.Π.Α.Ψ.Υ. είναι μια διαδρομή σχεδίων, υπηρεσιών, προγραμμάτων, συνεχούς διαπραγμάτευσης με την τρέλα, το αλλόκοτο, τις προκαταλήψεις, τον φόβο και την άγνοια της κοινωνίας, το άγνωστο, το ξένο, το οικείο και ανοίκειο ταυτόχρονα, το ορθολογικό αλλά και το πέταγμα, την υπέρβαση, το ρίσκο, το ιδεώδες, την πορεία προς την συγκεκριμένη ουτοπία.

Read more

Μια καλύτερη φροντίδα ψυχικής υγείας είναι δυνατή: με αφορμή τον εορτασμό των 30 ετών της Ε.Π.Α.Ψ.Υ.

Η ιστορία της αλλαγής του βιοϊατρικού παραδείγματος στην ψυχιατρική, κι ευρύτερα στο χώρο της ψυχικής υγείας, είναι μακρά και συνδέεται άρρηκτα, στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χάρτη, με την πορεία της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης. Στη χώρα μας, συμβολικά και πραγματικά, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση ξεκινά με τη διεθνή κατακραυγή για το σκάνδαλο του Κρατικού Θεραπευτηρίου Λέρου, το 1988. Ο Δεκέμβριος εκείνης της χρονιάς σηματοδοτεί και την ιδρυτική πράξη της Εταιρείας Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ψυχικής Υγείας (Ε.Π.Α.Ψ.Υ.), με στόχο την ενεργό συμμετοχή πολλών νέων, τότε, επαγγελματικών ψυχικής υγείας στην αλλαγή της ασυλικής πρακτικής και κουλτούρας στη χώρα μας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αφηγηθεί κανείς στο πλαίσιο ενός σύντομου σημειώματος την ιστορία της ΜΚΟ Ε.Π.Α.Ψ.Υ., την ανάδειξή της σ’ έναν σημαντικό οργανισμό προαγωγής της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης στον ελληνικό κι ευρωπαϊκό χώρο και μιας άλλης κουλτούρας στην ψυχιατρική και στον διαρκή αγώνα απέναντι σε κάθε μορφής κοινωνικό αποκλεισμό.

Read more