“Ο φόβος απελευθερώνει άγρια ένστικτα”, του Στέλιου Στυλιανίδη(efsyn.gr)
Κάθε επιδημία είναι αφορμή για να αναστοχαστούμε πάνω στις βασικές ανθρώπινες ιδιότητες. Ο φόβος απελευθερώνει άγρια ένστικτα, πρωτόγονες ενορμήσεις για την ατομική σωτηρία και σε επίπεδο συλλογικό μπορεί να προβάλει το δαρβινικό αξίωμα της επικράτησης του ισχυρότερου σε ένα φυσικά ανταγωνιστικό περιβάλλον. Ευάλωτες ομάδες, όπως οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι ηλικιωμένοι, οι ασθενείς, μπορούν να στοχοποιηθούν μέσα από έναν ακραίο κυνισμό: «Αν είναι σωστό να πεθάνουν, ας πεθάνουν».
Αν αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την εξάλειψη όλων των εσωτερικευμένων ηθικών κριτηρίων αλληλεγγύης και ενίσχυσης του κοινωνικού δεσμού, τότε καταλήγουμε σε μια εντεινόμενη απανθρωποποίηση όπου η λέξη ζωή ταυτίζεται με τον αγώνα της επιβίωσης.
Από τη μία τα ΜΜΕ μάς καλούν να ακολουθούμε τις οδηγίες του ΠΟΥ και των θεσμών δημόσιας υγείας, από την άλλη συμβάλλουν στον εκφασισμό της κοινωνίας, προβάλλοντας εθνικολαϊκιστικά προτάγματα και κρατώντας ανεκτική στάση απέναντι στους ανορθολογικούς αναχρονισμούς της Εκκλησίας, οι οποίοι απειλούν ευθέως τη δημόσια υγεία.
Η νέα κρίση μάς δίνει την ευκαιρία να αναρωτηθούμε «ποιοι είμαστε» και να εμπεδώσουμε την ιδιότητά μας ως υπεύθυνων πολιτών μιας κοινωνίας αλληλεγγύης.
Πηγή: efsyn.gr – “Θρησκοληψία, το «αντίδοτο» διά πάσαν νόσον…”, του Δημήτρη Τερζή
