Ετικέτα: Athens Voice

Ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της χώρας μας, σε μια πρόσφατη συνομιλία μας σχετικά με την ανθρωποφαγία στο διαδίκτυο, μου είπε κάτι ενδιαφέρον: Ότι αυτοί που κάνουν τον μεγάλο θόρυβο δεν είναι ούτε ο λαός ούτε οι πολιτικοί ταγοί, αλλά ένα ενδιάμεσο στρώμα «παραγόντων», οι οποίοι λειτουργούν ως διαμεσολαβητές μεταξύ του συστήματος εξουσίας στο οποίο επιλέγουν να ενσωματωθούν και της κοινωνικής βάσης. Δεν είναι πολλοί αλλά αναλώνουν πολλή ενέργεια, σαν να πρόκειται για πλήρη απασχόληση, και ίσως το δίκτυό τους να τροφοδοτείται από τη συλλογική φαντασίωση ότι εκπροσωπούν ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης και ακόμη περισσότερο ότι τη διαμορφώνουν στα μέτρα τους. Δεν ισχύει αυτό αλλά σημασία έχει ότι το κάνουν με πάθος, σαν να ισχύει.

Read more

Εισαγωγικό σημείωμα

Η αυτοκτονία ενός δεκατετράχρονου παιδιού υφαρπάζει από τις λέξεις την όποια δύναμή τους. Το γεγονός είναι τόσο οδυνηρά ακραίο, ώστε αφαιρεί από τις λέξεις τα νοήματά τους. Ο ακατέργαστος θυμός, η οργή, η αίσθηση του αβοήθητου, η καταστροφικότητα κατακλύζουν τον ψυχισμό. Ο λόγος που αρθρώνεται μέσα από τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα γεννά ένα εκρηκτικό μείγμα κυρίαρχων σήμερα συναισθημάτων θυμού, οργής, ντροπής, αμηχανίας, φόβου. Οι απλουστεύσεις αναπόφευκτα καιροφυλακτούν τραυματίζοντας την αλήθεια που λανθάνει.

Προχθές είδα έναν ασθενή μου που τον έχω εδώ και καιρό σε ψυχοθεραπεία. Μετά τις αναταράξεις με το μακεδονικό και τις εθνικιστικές κορώνες και εξάρσεις άρχισε να μου λέει, με μια ματιά αγνώριστη μέχρι τότε σε μένα, γεμάτη μίσος και φθόνο, για τα κεφάλια που έπρεπε να κοπούν στις Πρέσπες μετά την «προδοτική» συμφωνία. Του είπα ότι μου είναι πολύ δύσκολο να δουλέψω μαζί του γιατί δεν μπόρεσα να κρατηθώ στη συνηθισμένη ζώνη ουδετερότητάς μου, σαν ψυχίατρος-ψυχαναλυτής. Αυτό που έβλεπα μπροστά μου υπερέβαινε κατά πολύ τις ψυχικές αντοχές μου ώστε να ξεπεράσω την εσωτερική μου σύγκρουση: Από τη μια πλευρά να θεραπεύσω τα ενοχλητικά συμπτώματά του και την ψυχική δυσφορία του και από την άλλη να αντέξω, να παραμείνω σιωπηλός απέναντι σε μια σχεδόν παραληρηματική έκφραση των ιδεωδών της Χρυσής Αυγής, με μια -κατά τη γνώμη του- σημαντική διαφοροποίηση: Δεν μιλούσε σαν χουντικός αλλά σαν καθαρός ναζί.

Αυτό είναι ένα πολύ κακό νέο. Τον φασισμό δεν μπορούμε να τον προλάβουμε. Ούτε να τον εμποδίσουμε. Μπορούμε μόνο να τον πολεμήσουμε και να τον κάνουμε να ηττηθεί. Το πρόβλημα είναι πότε. Πάντα έπειτα ή μόνο έπειτα; Γιατί το πιο κακόηθες και ύπουλο χαρακτηριστικό που έχει η φασιστική ιδεολογία είναι ότι επιτυγχάνει πολλές φορές να μην γίνεται αντιληπτή ως τέτοια. Και μόνο αργότερα, εκ των υστέρων, να αποκτάμε αντισώματα απέναντί της.

Ο τρόπος που μεταλλάσσεται είναι πολύ ευρηματικός: Πατριωτισμός, εθνικισμός, λαϊκισμός, ρατσισμός, πόλεμος στη διαφορετικότητα, εξόντωση της άλλης άποψης, εξόντωση γενικά του άλλου που δεν αγγίζει το συλλογικό φαντασιακό στόχο της στιγμής, της ιστορικής συγκυρίας.

Read more

Γράφουν οι Στέλιος Στυλιανίδης και Αλέξιος Αρβανίτης 

Στο ζήτημα της αναδοχής ή και της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, μία μετριοπαθής αρνητική στάση εδράζεται στο επιχείρημα ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη για τέτοιες αλλαγές, ακόμη κι αν αυτή είναι η διεθνής πρακτική. Αυτή η στάση αποτυπώνει ουσιαστικά τη θέση της Νέας Δημοκρατίας στη συζήτηση. Στην εύλογη αυτή ανησυχία θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε ευσύνοπτα.

Η έρευνα της ακαδημαϊκής βιβλιογραφίας στην επιστήμη της ψυχολογίας, που φέραμε στο προσκήνιο μία ομάδα 69 (αρχικά 55) πανεπιστημιακών ψυχολόγων δείχνει συστηματικά ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών δεν επηρεάζει αρνητικά το παιδί σε μια σειρά κρίσιμων δεικτών, όπως είναι η κοινωνική προσαρμογή, το άγχος, η αυτοεκτίμηση, η κατάθλιψη, τα προβλήματα συμπεριφοράς. Με άλλα λόγια, δεν είναι από τη φύση τους τα ομόφυλα ζευγάρια ακατάλληλα να μεγαλώσουν παιδί. Η κριτική που μπορεί να ασκηθεί σε αυτό το συμπέρασμα είναι ότι δεν έχουν γίνει αντίστοιχες έρευνες στην Ελλάδα και άρα μπορεί τα παιδιά να έχουν προβλήματα με την ψυχική υγεία τους εξαιτίας του αρνητικού κοινωνικού περίγυρου και του στίγματος.

Πράγματι, η Ελλάδα δεν είναι η πιο προοδευτική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σύμφωνα με στοιχεία του ευρωβαρόμετρου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στοιχεία του 2012), μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας αναφέρουν παρενόχληση σε ποσοστό 48% (μέσος όρος ΕΕ: 47%). Ειδικά η παρενόχληση από το προσωπικό του σχολείου ή του πανεπιστημίου ανέρχεται στο 25% (μέσος όρος ΕΕ: 18%). Aρνητικά σχόλια προς ΛΟΑΤ μαθητές αναφέρονται σε ποσοστό 96% (μέσος όρος ΕΕ: 91%) ενώ προς ΛΟΑΤ καθηγητές σε ποσοστό 81% (μέσος όρος ΕΕ: 72%). Τα ΛΟΑΤ άτομα αποκρύπτουν την ταυτότητά τους σε ποσοστό 76% (μέσος όρος ΕΕ: 67%). Το ποσοστό καταγγελίας διακρίσεων είναι μόλις 6% (μέσος όρος ΕΕ: 10%). Η Ελλάδα λοιπόν είναι κάτω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους περισσότερους δείκτες διακρίσεων, χωρίς όμως να είναι αγεφύρωτες οι διαφορές.

Read more

Α) Η κουλτούρα του ελέγχου
Έχει σαν στόχο την τέλεια απαρτίωση όλων των στοιχείων της κοινωνίας σε μια φαντασιακή ενότητα τέτοιας ισχύος, ώστε ό,τι θα ξέφευγε από τον έλεγχό της να ανιχνεύεται άμεσα, να «ομαλοποιείται» και να συμμορφώνεται στους κανόνες ή να καταστρέφεται.

Η κουλτούρα του ελέγχου παράγει δύο τύπους βίας, οι οποίοι συνυπάρχουν: Η ανεξέλεγκτη κοινωνική βία καταστρέφει κάθε ξένο νόμο προς τους κυρίαρχους κανόνες, η βάρβαρη βία της τρομοκρατίας και της ανομίας. Όσον αφορά την ελεγχόμενη βία, αυτή εφαρμόζεται με εργαλεία όλες τις νέες τεχνολογίες και τις τεχνοδομές

Read more