Ετικέτα: COVID

Ανακοινώσεις Γενικές By Γραμματεία Στυλιανίδη 0 Comments

Covid και Ακροδεξιά: Ο ιός εξαπλώνεται, οι μάσκες πέφτουν (lifo.gr)

Πηγή: lifo.gr

Ο Κωστής Παπαϊωάννου, διευθυντής του «Σημείου για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς», που ξεκίνησε να λειτουργεί τις αμέσως επόμενες μέρες μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, παρουσιάζει τη νεοσύστατη ανεξάρτητη πρωτοβουλία και την πρώτη της διαδικτυακή εκδήλωση.

Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ, όπως και η ρητορική μίσους και μισαλλοδοξίας, μονοπωλεί τη δημόσια σφαίρα. Η αμφισβήτηση βασικών αρχών της ισότητας, του σεβασμού της προσωπικότητας, της διαφορετικότητας, της ελευθερίας του ατόμου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου αποτέλεσε το υλικό για τη δημιουργία του «Σημείου για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς».


Το «Σημείο» διευθύνει ο Κωστής Παπαϊωάννου, ο οποίος είναι εκπαιδευτικός και τακτικός αρθρογράφος της LiFO. Έχει διατελέσει πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και γενικός γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ήταν συνιδρυτής του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας και συμμετείχε στον συντονισμό του Παρατηρητηρίου της δίκης της Χρυσής Αυγής, Golden Dawn Watch.


Την Πέμπτη 26/11, το «Σημείο για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς» οργανώνει μια εκδήλωση με θέμα «Covid και ακροδεξιά: Ο ιός εξαπλώνεται, οι μάσκες πέφτουν».

Γιατί τώρα μια τέτοια εκδήλωση, ρωτώ τον Κωστή Παπαϊωάννου; «Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη στιγμή εξάπλωσης του κορωνοϊού. Τα θύματα έχουν αυξηθεί πολύ, το σύστημα υγείας δοκιμάζεται και τίθενται καίρια ζητήματα πολιτικών επιλογών και προτεραιοτήτων. Πέρα από τις στατιστικές της πανδημίας, όμως, η αρρώστια διαμορφώνει ένα καινούργιο τοπίο. Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και στις Ηνωμένες Πολιτείες ο συνδυασμός της ανεξέλεγκτης κρίσης δημόσιας υγείας με τους πρωτοφανείς για δημοκρατίες περιορισμούς στις ατομικές ελευθερίες και το πάγωμα μεγάλου μέρους της οικονομικής δραστηριότητας γεννούν ισχυρή δυσαρέσκεια και δυσπιστία προς τις Αρχές. Το κλίμα αυτό ενισχύεται από τάσεις αυταρχισμού και υπερενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας. Δείτε, για παράδειγμα, τον νέο νόμο στη Γαλλία που απαγορεύει τη φωτογράφιση αστυνομικών στον δρόμο εν ώρα υπηρεσίας. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με fake news και θεωρίες συνωμοσίας, δηλητηριάζουν μεγάλο μέρος του δημόσιου διαλόγου» απαντά.

Τελειώσαμε με τη Χρυσή Αυγή, αλλά η Ακροδεξιά είναι εδώ, με πολλές όψεις. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου και η υιοθέτηση της ατζέντας της ακροδεξιάς από mainstream πολιτικούς φορείς, κόμματα και ΜΜΕ.


Στη συνέχεια της συζήτησής μας του εκφράζω την απορία μου αν πρόκειται μόνο για θέμα ακροδεξιάς. «Το περιβάλλον αυτό δεν περιορίζεται, φυσικά, στην ακροδεξιά. Ακούμε αδιανόητα ψέματα και μύθους από παντού, ακόμα και από ανθρώπους που δεν το περιμένουμε. Όμως, ο φόβος και η άγνοια αποτελούν προνομιακό πεδίο για τις δυνάμεις της ακροδεξιάς και είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που μπορεί να εργαλειοποιήσει την πανδημία και να κάνει ταμείο από τη συλλογική ψυχική ένταση και απόγνωση. Δείτε πώς ενισχύεται ο συνωμοσιολογικός αντικοινοβουλευτισμός και η καχυποψία προς τις Αρχές και τα θεσμικά όργανα. Η δυσπιστία προς την επιστήμη και τον ορθό λόγο τροφοδοτείται από τον φόβο και την άγνοια.

Αυτό που βλέπουμε, λοιπόν, σε πολλές χώρες είναι πως τα lockdowns γίνονται το νέο γήπεδο για μέρος της ευρωπαϊκής και ελληνικής ακροδεξιάς. Δείτε τις διαδηλώσεις σε πολλές πόλεις εναντίον των μέτρων, της μάσκας, των εμβολίων, όπου συγκεντρώνεται ένα ετερόκλητο πλήθος.

Την Πέμπτη στις 18:30 θα συζητήσουν διαδικτυακά τέσσερις επιστήμονες, συμβάλλοντας στον προβληματισμό και την πληροφόρηση.

Η Νένη Πανουργιά είναι ανθρωπολόγος, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Columbia. Θα παρέμβει από τη Νέα Υόρκη μιλώντας για την κατάσταση στις ΗΠΑ, την αντιμετώπιση του ιού από τον Τραμπ, τις συγκεντρώσεις των αρνητών που συνδέονται με γνωστές οργανώσεις και πρόσωπα της άκρας δεξιάς αλλά και για το πώς αντιμετωπίζει τον ιό η αριστερά στην Αμερική.

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος της «Καθημερινής», θα αναλύσει τους κινδύνους για τη δημοκρατία στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Ο Στέλιος Στυλιανίδης, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής στο Πάντειο, θα αναφερθεί στον φόβο μπροστά στην πανδημία και στο πρωτόγνωρο lockdown. Πώς αυτά μπορούν να οδηγήσουν σε άρνηση ή σε ακροδεξιά μονοπάτια; Αλλά και ποια είναι η ψυχική διάσταση των θεωριών συνωμοσίας;

Ο Άγγελος Σεριάτος, υπεύθυνος Πολιτικής Έρευνας της Prorata, θα αναφερθεί στη συσχέτιση της άρνησης του ιού με υπερσυντηρητικές ή ακροδεξιές αντιλήψεις. Θα μιλήσει, επίσης, για τις αντιλήψεις των πολιτών γύρω από τη στάση της Εκκλησίας και για το αν αυτές συσχετίζονται με τον πολιτικό προσανατολισμό «ακροδεξιός / μη ακροδεξιός». Όποιος ενδιαφέρεται, θα μπορεί να παρακολουθήσει την εκδήλωση στη σελίδα του «Σημείου» στο Facebook.


Ως προς το τι πρεσβεύει το «Σημείο», ο Κωστής Παπαϊωάννου επισημαίνει: «Είναι μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που ανησυχούν από την άνοδο του ακροδεξιού φαινομένου. Ανησυχούμε από τη διάχυση του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας, του αντισημιτισμού, της ισλαμοφοβίας και άλλων ιδεών που υποτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θέλουμε, λοιπόν, να συμβάλουμε ώστε να αρθρωθεί ένας ισχυρός και τεκμηριωμένος αντίλογος, βασισμένος στις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας, της δημοκρατίας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου».

Ως προς το τι πρεσβεύει το «Σημείο», ο Κωστής Παπαϊωάννου επισημαίνει: «Είναι μια ανεξάρτητη πρωτοβουλία πολιτών που ανησυχούν από την άνοδο του ακροδεξιού φαινομένου. Ανησυχούμε από τη διάχυση του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού, της ομοφοβίας, του αντισημιτισμού, της ισλαμοφοβίας και άλλων ιδεών που υποτιμούν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO


Είναι χαρακτηριστικό ότι το Σημείο ξεκίνησε να λειτουργεί τις αμέσως επόμενες μέρες μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Γιατί; «Ακριβώς για να σηματοδοτήσουμε τη σπουδαιότητα αυτής της δικαστικής απόφασης και της καταδίκης της εγκληματικής οργάνωσης. Όσοι ξεκινήσαμε το “Σημείο”, έχουμε ασχοληθεί επί χρόνια με το ακροδεξιό φαινόμενο στο Δίκτυο Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, στο Παρατηρητήριο της Δίκης της Χρυσής Αυγής, σε οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γνωρίζουμε ότι δεν έχουμε τελειώσει με την ακροδεξιά. Τελειώσαμε με τη Χρυσή Αυγή, αλλά η Ακροδεξιά είναι εδώ, με πολλές όψεις.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου και η υιοθέτηση της ατζέντας της ακροδεξιάς από mainstream πολιτικούς φορείς, κόμματα και ΜΜΕ. Τις τελευταίες ημέρες διαβάσαμε παρομοιώσεις ανθρώπων με τρωκτικά και κατσαρίδες, διαβάσαμε προτροπές καθαρά ναζιστικού χαρακτήρα, “στα τρένα” (δηλαδή στα τρένα για το Άουσβιτς). Τερατώδη πράγματα» εξηγεί.

Όσον αφορά τους τομείς δραστηριοποίησής του, ο διευθυντής του «Σημείου» διευκρινίζει ότι έχουν σκοπό να επικεντρωθούν στις έρευνες, στις εκδόσεις, στα εκπαιδευτικά προγράμματα και στις δράσεις ευαισθητοποίησης και πληροφόρησης. «Επιθυμούμε να παρεμβαίνουμε στον δημόσιο διάλογο και να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση στρατηγικών για την αντιμετώπιση του δεξιού εξτρεμισμού, του ρατσισμού και του εθνικισμού» προσθέτει.


Λίγο πριν ολοκληρώσουμε τη συνομιλία μας τον ρωτώ αν κατά τη διάρκεια του 2020 επιτεύχθηκαν κάποιες νίκες. «Ναι, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό υπήρξαν δύο σημαντικές εξελίξεις. Η μία είναι η καταδίκη της Χρυσής Αυγής. Για πολλά χρόνια παρακολουθούσαμε τη θεσμική άρνηση, τις καθυστερήσεις, την αδράνεια, σε κάποιες περιπτώσεις και τη συνεργασία ή την εφεκτικότητα τμημάτων του κρατικού μηχανισμού όσον αφορά τις πρακτικές και στον λόγο της εγκληματικής οργάνωσης. Επιτέλους, η ελληνική Δικαιοσύνη ‒φέρει βαριές ευθύνες η ίδια, μην το ξεχνάμε‒ την έστειλε εκεί που της αναλογεί, στο περιθώριο της Ιστορίας και στη φυλακή.

Τεράστιας σημασίας σε παγκόσμιο επίπεδο είναι η ήττα του Ντόναλντ Τραμπ, ενός ανθρώπου που εκπροσώπησε περισσότερο από κάθε άλλον τον ανοιχτό πόλεμο προς την αντικειμενική πραγματικότητα. Λάσπη και fake news, μίσος προς κάθε διαφορετικό, υποτίμηση των αντιπάλων, προτροπή σε βία. Μια δεύτερη προεδρική θητεία θα σήμαινε τεράστια ενίσχυση της ακροδεξιάς διεθνώς. Ευτυχώς, υπάρχει ένα όριο, πέρα από το οποίο ο κόσμος αντιδρά. Ο συνδυασμός του Black Lives Matter και των μαζικών θανάτων από την πανδημία δημιούργησε ισχυρές αντιστάσεις σε μεγάλες κοινότητες στις ΗΠΑ. Παρ’ όλο τον ζόφο από την αρρώστια, η ήττα του Tραμπ σκόρπισε ένα αίσθημα ευφορίας και στην Αμερική και διεθνώς» καταλήγει.


www.simeio.org.gr

Την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου, στις 18:30, το «Σημείο» οργανώνει διαδικτυακή συζήτηση με θέμα: «Covid και ακροδεξιά – Ο ιός εξαπλώνεται, οι μάσκες πέφτουν». Συμμετέχουν οι: Νένη Πανουργιά, ανθρωπολόγος, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Columbia University – Justice in Education Initiative, Γιάννης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος της «Καθημερινής», Στέλιος Στυλιανίδης, καθηγητής Κοινωνικής Ψυχιατρικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Άγγελος Σεριάτος, υπεύθυνος Πολιτικής Έρευνας της Prorata.


Συντονίζει ο Κωστής Παπαϊωάννου, εκπαιδευτικός, διευθυντής του «Σημείου για τη μελέτη και την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς».

Δημοσιεύσεις Ιστοσελίδες • By Γραμματεία Στυλιανίδη 0 Comments

Αγγελική Σπανού – Στέλιος Στυλιανίδης: Η Αντίπαρος του Covid-19 τον παράξενο Αύγουστο του 2020 (ieidiseis.gr)

Το αλλοπρόσαλλο «άνοιγμα» του νησιού και τα ασυνάρτητα μέτρα έφεραν το αδιέξοδο. Τα κρούσματα, όταν εντοπίστηκαν, δεν ανακοινώθηκαν, προειδοποιήσεις δεν έγιναν, ενημέρωση καθυστερημένη και αποσπασματικά, ούτε λόγος για ιχνηλάτηση επαφών. Όλα κρύφτηκαν, στο όνομα του τουριστικού τζίρου, μέχρι που να μην κρύβονται πια. 

Όταν ήρθαμε στην Αντίπαρο, βρεθήκαμε σε ένα Covid free νησί που έβγαινε, σαστισμένο και αμήχανο, από το lockdown. Είχαν ζήσει τον απόλυτο αποκλεισμό, δεν λειτουργούσε καν το φέρυ που τους συνδέει με την Πάρο, με τον κόσμο δηλαδή, και, παρόλο που δεν είχαν, κανένα κρούσμα δεν μπορούσαν να πάνε ούτε για ψάρεμα, με βάση τις παράλογες οριζόντιες απαγορεύσεις που ίσχυσαν την περίοδο της καραντίνας παντού.

Τα συνηθισμένα σημεία αναφοράς της τοπικής κοινωνίας, οικονομικά, κοινωνικά και ψυχικά, ξαφνικά έμοιαζαν έωλα και εύθραυστα μπροστά στο αβέβαιο μέλλον, που ήρθε πολύ γρήγορα.

Η τουριστική περίοδος θα ήταν έτσι κι αλλιώς ακρωτηριασμένη. Ο Ιούνιος των Νορβηγών ήταν χαμένος και τα ενοικιαζόμενα δωμάτια θα άρχιζαν να γεμίζουν από τις 15 Ιουλίου. Οι κρατήσεις γίνονταν λίγο πριν, γιατί ο κόσμος ήταν διστακτικός να κάνει προγραμματισμό λόγω της απρόβλεπτης συνθήκης που δημιουργεί η πανδημία. Ευτυχώς, υπήρχε ενδιαφέρον για τον Σεπτέμβριο – αν όλα πήγαιναν καλά. Αλλά δεν πήγαν.

Ένας φίλος Σουηδός που ήρθε transit μέσω Σόφιας, πριν επιτραπούν οι πτήσεις από την Στοκχόλμη, απόρησε που δεν του έκαναν τεστ στο αεροδρόμιο. Μπήκε μόνος του σε εθελοντική καραντίνα λίγων ημερών και δυσκολευόταν να πιστέψει ότι κανείς δεν τον ενόχλησε. Το ίδιο συνέβη και με Αμερικανούς που ήρθαν μέσω Βαλκανίων και με Μιλανέζους, με Ολλανδούς, με Ισπανούς που επέλεξαν έναν απολύτως ασφαλή προορισμό προερχόμενοι από υψηλού κινδύνου αεροδρόμια. Όχι πια.

Σιγά-σιγά αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι η “καθαρότητα” του νησιού δεν θα μπορούσε να προστατευθεί για καιρό. Όλοι το αισθάνονταν και υπνοβατούσαν προς το βάραθρο. Σαν να είχε εγκατασταθεί μια ανομολόγητη “κοινότητα διάψευσης” του επερχόμενοι κινδύνου, σαν να αφορούσε άλλους και όχι εμάς. Ωστόσο, η παράταση μιας τέτοιας ασυνείδητης συμφωνίας άρνησης, στην ουσία η κυριαρχία μιας ομαδικής αυταπάτης, έχει αποδειχθεί ότι οδηγεί σε μικρές ή μεγάλες καταστροφές.

Όσο μπαίναμε πιο βαθιά στο καλοκαίρι, όλα θύμιζαν την περσινή κατάσταση, όλα κανονικά, όλα ίδια, όπως πριν, μόνο ένα αντισηπτικό στο τραπέζι έκανε τη διαφορά, σαν σύμβολο ενός κακού που πέρασε, όχι που έρχεται. Μάσκες στους κλειστούς χώρους; Όχι βέβαια. Καμία ορθολογική άμυνα απέναντι στην επερχόμενη απειλή.
Μετά ήρθαν οι πιτσιρικάδες. Πολλοί, ανέμελοι και απρόθυμοι να σκεφτούν τον κίνδυνο. Κουρασμένοι από την καραντίνα και την αβεβαιότητα. Η Αντίπαρος είναι στα πάνω της ως νυχτερινός προορισμός διασκέδασης και έτσι συχνά έρχονταν και νέοι από την Πάρο με τα μεταμεσονύκτια φέρυ. Χαμός τις πρώτες πρωινές ώρες.

Η La Luna, λέει, η θρυλική ντισκοτέκ του νησιού, έκοψε ένα Σάββατο 1.200 εισιτήρια και στον Μύλο γινόταν το αδιαχώρητο μέχρι το ξημέρωμα. Η πλατεία, με τα μπαράκια από τη μια άκρη ως την άλλη, μετά τις 20 Ιουλίου ήταν γεμάτη μέχρι τα χαράματα και αν ήθελες να πας για μπάνιο στο Σορό δύσκολα θα έβρισκες ένα τετραγωνικό της παραλίας ελεύθερο.

Προς το τέλος Ιουλίου άρχισε να σέρνεται ένας ψίθυρος στο νησί: Έσκασε κρούσμα. Τεστ υπήρχαν, από δωρεά, αλλά φυσικά εξαντλήθηκαν γρήγορα. Στην αρχή φημολογούταν ότι βρέθηκε θετικός ένας Πακιστανός που δούλευε σε βίλα, μετά ακούστηκε για μια γυναίκα που έφυγε με ελικόπτερο, κάποια στιγμή μάθαμε και για μια ντόπια που σερβίρει στην πλατεία.

Το κακό είχε γίνει. Τα κρούσματα δεν ανακοινώνονταν επισήμως, αλλά στον μικρόκοσμο του νησιού όλοι ήξεραν. Εκτός από τους “ξένους”, τους παραθεριστές. Αυτοί κατάλαβαν ότι κάτι τρέχει όταν αποφασίστηκε το mini lockdown πριν τον Δεκαπενταύγουστο. Άλλοι έψαχναν εισιτήριο να φύγουν και δεν έβρισκαν, άλλοι ζητούσαν να τους επιστρέψουν τα χρήματα των προκρατήσεων για να φύγουν μόλις βρουν εισιτήριο και δεν τους τα επέστρεφαν – εκνευρισμός, αμηχανία, ασφυξία.

Είναι οι περισσότεροι ακόμη, εγκλωβισμένοι, στο νησί. Αλλά μετά τα μεσάνυχτα δεν έχουν πού να πάνε και μέσα στη μέρα φοβούνται κάτι ακαθόριστο. Όταν ένας μικρός τόπος είναι μολυσμένος είναι εύκολο να μολυνθείς κι εσύ, όσο κι αν προσέχεις.

Άρχισαν τα τηλεφωνήματα από φίλους και γνωστούς “τι γίνεται εκεί ρε γμτ;”. Άρχισαν και τα τεστ από κάποιους που γύρισαν στην Αθήνα, θετικός ο Κώστας, αρνητική η Ελένη.
Πιέστηκαν οι έφηβοι από τους γονείς να κλειστούν στο σπίτι, τέρμα οι εκδρομές στα νησιά και τα κάμπινγκ. Και υπάρχει η αγωνία αυτών που θα μείνουν πίσω όταν η
Αντίπαρος αδειάσει: Πόσοι θα έχουν νοσήσει και πόσο θα τους βασανίσει ο ιός;

Μικρές παρατηρήσεις για την τοπική κοινωνία:

-Τα πάγια αιτήματα για υγειονομική θωράκιση του νησιού, ενίσχυση του κέντρου υγείας και επαρκή αστυνόμευση για την εφαρμογή μέτρων υγειονομικής προστασίας, επανέρχονται με δριμύτητα.

-Κατέρρευσε το εσωτερικευμένο αίσθημα παντοδυναμίας από τον γραμμικό αέναο πλουτισμό που έφερε η αλματώδης τουριστική ανάπτυξη της τελευταίας 15ετίας.

-Αναδείχθηκε η απόλυτη αντίφαση ανάμεσα στη λύσσα τοπικών συμφερόντων για κέρδος και στο συλλογικό φόβο σε έναν τόπο εντελώς ακατάλληλο για να αρρωστήσει κανείς (μικρό και απομακρυσμένο).

-Ανατροφοδοτήθηκε η ανορθολογική ιδέα του “καταδιώκτη και ανταγωνιστή Πάρος”: Αυτοί που αποβιβάζονται από το φέρυ μας μολύνουν, άρα ο εχθρός είναι ορατός.

-Μια παραδοσιακά αγροτική και κλειστή κοινωνία προσπάθησε, φαντασιακά, να γίνει “εναλλακτική Μύκονος” χωρίς υποδομές, τεχνογνωσία και αυτογνωσία. Η πανδημία δίνει τέλος και σ αυτή τη συλλογική αυταπάτη.

Αλλά ο φόνος εδώ δεν έγινε με βασική ευθύνη της τοπικής κοινωνίας ούτε από έλλειψη φιλότιμου. Το αλλοπρόσαλλο “άνοιγμα” του νησιού και τα ασυνάρτητα μέτρα έφεραν το αδιέξοδο. Τα κρούσματα, όταν εντοπίστηκαν, δεν ανακοινώθηκαν, προειδοποιήσεις δεν έγιναν, ενημέρωση καθυστερημένη και αποσπασματικά, ούτε λόγος για ιχνηλάτηση επαφών.

Ολα κρύφτηκαν, στο όνομα του τουριστικού τζίρου, μέχρι που να μην κρύβονται πια.

Από την άφιξη του πρωθυπουργού στην Αντίπαρο για να παραδώσει το διαβατήριο στον Τομ Χανκς μέχρι σήμερα έχει περάσει ένας αιώνας και περίπου ένας μήνας. Η χαμογελαστή φωτογραφία των δύο ζευγαριών, Μητσοτάκη και Χανκς, ανήκει σε άλλη εποχή, πριν ο Covid-19 σημαδέψει το νησί. Μακάρι όχι ανεξίτηλα.

Πηγή: ieidiseis.gr

Δημοσιεύσεις Ιστοσελίδες • • • • By Γραμματεία Στυλιανίδη 0 Comments

Συζήτηση του καθ. Σ. Στυλιανίδη με την Τασούλα Επτακοίλη στην εκπομπή Βόλτα του ΑΘΗΝΑ 98.4 (12/08/2020)

Συζήτηση του καθ. Σ. Στυλιανίδη με την Τασούλα Επτακοίλη στην εκπομπή Βόλτα του ΑΘΗΝΑ 98.4 (12/08/2020) σχετικά με τη στάση των νέων απέναντι στα νέα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας COVID-19.

Την εκπομπή μπορείτε να την ακούσετε εδώ.